Iran? Hoe kom je daar nou bij? Die reactie kwam heel vaak als we vertelden dat we juist dít land hadden uitgekozen om rond te gaan reizen. Onze vrienden Paul en Ida stuurden ons zomaar een appje: gaan jullie met ons mee naar Iran? De tickets zijn goedkoop en het lijkt ons leuk om samen te gaan. Ik wist meteen dat ik wilde, want dit land had voor mij een magische klank: het land van 1001 nacht, ik had er sprookjesachtige voorstellingen van. Henk moest nog even nadenken. Want het is een feit, Iran is lang niet altijd positief in het nieuws. Toen we wat reisblogs gelezen hadden wisten we dat het in elk geval voor toeristen een interessant land is. We kozen de allermooiste periode om te reizen, namelijk april en mei. Nog niet te warm en te dor.
Online boekten we van tevoren vast de hotels. Dan verlies je daar ter plekke geen tijd mee. Bovendien is het bekend dat het toerisme in Iran opkomt, en de hotelcapaciteit daar nog niet op berekend is.
Onze reis startte in Teheran. Al in het vliegveld gingen onze shawls op het hoofd, ons avontuur begon! Midden in de nacht werden we opgehaald door een taxichauffeur en begaven ons in het verkeer. Tijdens die rit zijn er heel wat schietgebedjes gedaan, want wat was het verkeer gevaarlijk. Auto’s die zonder lichten op de snelweg reden, rijstroken die geen enkele functie hebben, een griezelig ongeluk….gelukkig kwamen wij heelhuids aan bij ons hotel. De volgende dag bekeken we het kleurrijke Golestan paleis, de levendige bazaar en genoten we van het contact met de Iraniërs. Dat kwam namelijk onmiddellijk op gang. En dat bleef de hele vakantie zo. Nog nooit hebben we een land bezocht waar de mensen zo vriendelijk en behulpzaam waren.
Na één dagje Teheran reisden we met een bus naar de zeer religieuze stad Qom. Erg onhandig dat we daar onze koffers bij ons hadden, maar die werden direct door behulpzame mensen in een aparte ruimte gezet. Ida en ik kregen een chador aan en onder begeleiding van een geestelijke mochten we de heiligdommen bezoeken. Echt, je weet niet waar je moet kijken. De prachtigste blauwe mozaïeken en mensen die bijna allemaal fotogeniek zijn. Sommige Iraniërs die we later spraken, begrepen echter niet wat we te zoeken hadden bij de strenge mullah’s.
Onze volgende stop was Kashan, een sfeervolle stad waar we logeerden in een superleuk en klein ‘traditional house’: Noghli house. Een aanrader! De binnenplaats was erg mooi en gezellig en wij vrouwen mochten er lekker de shawl even afdoen. We konden makkelijk naar de Agha Bozorgh Mosque lopen die in het avondlicht echt schitterend was. Eenvoudiger dan de meeste andere moskeeën, maar daardoor juist heel bijzonder.
Vanuit Kashan bezochten we met een heel vriendelijke chauffeur de volgende dag het schilderachtige Abyaneh. Een lemen dorpje dat mooi tussen de bloeiende appelbomen in de bergen lag. De vrouwen dragen er karakteristieke hoofddoeken met rozen. Het gaf wel een beetje een Volendam gevoel om er rond te lopen, maar mooi was het wel! We ontmoetten in Abyaneh erg leuke moeders met hun kinderen, die ik gelukkig mocht fotograferen. Zoals vaker gebeurde, werd ik daar zelfs voor bedankt!
De onderste foto’s zijn van het mausoleum van Hilal Ibn Ali in Aran. Het allerleukst vond ik nog het schattige meisje dat in de toiletten haar handen met heel veel toewijding waste.
Ik hoop dat je mee geniet van dit mooie land, deel 2 volgt snel!
You might also like
Leave a reply